Zbieram się i zbieram, żeby coś napisać. Nikt mnie nie goni, ale ja już sama sobie wymyślam wymówki. Bo upał i za gorąco. Bo w pracy siedzę osiem godzin przy komputerze, więc w domu już nie powinnam. Bo lato i trzeba korzystać. Tak sobie tłumaczę mój pisarski kryzys. Przeszło mi nawet przez głowę, żeby zawiesić działalność bloga, ale była to jedna głupia myśl. Przecież to pisanie tak uzależnia! Usprawiedliwiam się więc przed samą sobą i Wami, bo mam wyrzuty sumienia, że tak mnie mało. A wiecie: o swoje miejsce w wirtualnym świecie trzeba walczyć, rozpychać się nogami i rękami, selfikami, filmikami i fotami. Ja chyba jednak nie umiem, więc boguję w swoim własnym rytmie, przestając już liczyć lajki, a robiąc to dla przyjemności. A dziś uchwyciłam wenę i wielka kumulacja: podsumowanie czerwca i lipca.
Wakacje. Od bloga, od książek, od internetu. Takie sobie ostatnio urządziłam. Czasem trzeba odpocząć, zwolnić, po prostu żyć chwilą. Bez planowania, tak zwyczajnie potrwonić czas. Ale podsumowanie czerwca musi być, też troszkę leniwe, zbyt wielu książek w poprzednim miesiącu nie przeczytałam, ale wszystkie były przyjemne.
Chłopiec z lalką, a dziewczynka z pudłem resoraków to niecodzienny, a przez wielu nawet niepożądany widok. Bo kto to widział, żeby dziewczyna autkami się bawiła, a chłopak woził dzidziusia. Starsze panie by się pewnie oburzyły i w dziewczęce dłonie włożyły wystrojoną lalę, ale my pozwalamy bawić się dzieciom czym chcą!
To jak odbieramy daną książkę zależy w dużej mierze od tego na jakim etapie życia się znajdujemy. Najnowsza premiera Wydawnictwa Szósty Zmysł, to książka dla każdej kobiety. Wcale nie boję się tego napisać, ponieważ każda z nas znajdzie w tej powieści coś dla siebie, każdą poruszy co innego, co innego zachwyci. To romans z seksownym facetem, rodzinny dramat i choroba dziecka. Czy można lekko napisać o różnych problemach i wyjdzie z tego coś dobrego?
Łatwiej jest schować się za napisanymi słowami, niż otworzyć przed kamerą. Zastanawiam się czy ktoś jeszcze czyta, to co napiszę. Może ludzie przewijają tylko zdjęcia, zupełnie ignorując tekst, czytają jedynie nagłówki lub odchodzą od blogów, bo wolą oglądać filmiki na Instagramie lub Youtube...
Jestem tym typem rodzica, który nie przepada za zabawą zabawkami z dziećmi. Nudzą mnie lalki, nie interesują samochodziki. Po prostu już z tego wyrosłam. Chociaż jest jedna zabawka, na którą nigdy nie będę za stara. Klocki! Więc kiedy otworzyłam paczkę z Magformers, największą radochę miałam chyba ja.
Kiedy powiesz komuś, że jedziesz do Łodzi, zapyta zapewne A po co? I doda, że tam nic ciekawego nie ma. Łódź była dla mnie tajemnicą. Kojarzona z najdłuższą ulicą w Polsce, włókiennictwem, biedą, ruinami fabryk i muralami. Nawet Bogusław Linda stwierdził, że to miasto meneli. Jaką ja Łódź zobaczyłam?
Marzyliście kiedyś o tym, by odciąć się od świata, zamieszkać w bezpiecznej, szklanej kuli, gdzie życzeniem zaspokoice swoje potrzeby, nikt Was nie dosięgnie, a wszelkie zło będziecie oglądac tylko zza szkła? Kto by nie chciał tak cudownego azylu, schować się tam czasami, wyciszyć. A zostać na zawsze?
Nie tylko w pisaniu mam spore opóźnienia (jest 1 lipca, a ja podsumowuję mój czytelniczy maj!), ale też czytam coraz mniej. Miewam różne kryzysy, ale jak już nie chce mi się czytać, to naprawdę musi być ze mną źle. I tak w maju przeczytałam zaledwie pięć książek...
Uciekają mi gdzieś miesiące, tygodnie przeciekają przez palce, dni się jakby zawieruszają, a godziny gubią w codziennym pędzie. I tak już kończymy czerwiec, a ja jak zawsze spóźniona dopiero podsumowuję nasz maj.
Mój projekt i marzenie na rok 2018 to remont salonokuchni. Tak nazywam to pomieszczenie, chociaż spełnia tak naprawdę kilka funkcji. Jest pokojem dziennym, przedpokojem, kuchnią, jadalnią i głównym ciągiem komunikacyjnym w naszym domu. Generalnie w sypialni tylko śpimy, w dziecięcym raczej też dzieciaki przebywają w nocy, a nasze życie rodzinne toczy się na tych 20m2. W poszukiwaniu inspiracji i by nie popełnić błędów sprzed kilku lat sięgnęłam po książkę Mieszkaj pięknie -Jagody Kutkowskiej, czyli autorki bloga Lovingit.
Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej w Rosji rozpoczęte. Oglądamy i liczymy na naszych, a najbardziej na najlepszego polskiego napastnika, czyli Roberta Lewandowskiego. W wolnej chwili pomiędzy meczami warto poczytać, a najlepsza lektura na mundial, to oczywiście coś o piłce nożnej. Ja szczerze polecam Wam zaktualizowaną biografię Lewego- Nienasycony, która ukazała się chwilę przed mistrzostwami, nakładem Wydawnictwa Agora.
Przez ostatnich kilka lat stałam się dość wymagającym czytelnikiem. Czytam głównie dla rozrywki, ale lubię się zachwić pięknym, literackim językiem, pomyśleć nad kryminalną zagadką czy rozpaść się na kawałki podczas czytania sceny pełnej emocji. No dobra, może to nie ja stałam się wymagająca, ale lubię jak powieść czegoś ode mnie wymaga: skupienia, wzruszenia, pomyślenia. Czasem jednak, kiedy codzienność naprawdę mnie przytałacza, potrzebuję książki bardzo lekkiej, która nie porusza wielkich problemów, która nieobciąża mnie emocjonalnie, nie każe się skupić i wysilać. Książki, która po prostu będzie prostą rozrywką i dobrą zabawą. Takie jest Życzenie z głębi serca- Jude Deveraux od Wydawnictwa Lucky.
Podobno z dziećmi na wakacjach nie da się wypocząć. Że niby nie jedzie się na wakacje, tylko zmienia się otoczenie (przeczytaj u Save The Magic Moments). W końcu od rodzicielstwa urlopu nie ma. Z drugiej strony, czy można tak własne dzieci podrzucić komuś i samemu gdzieś wyjechać? Wakacje z dziećmi czy bez nich?
Trwa właśnie Ogólnopolski Tydzień Czytania Dzieciom (2-10 czerwca 2018). Z tej okazji chciałam zaprezentować Wam trzy świetne nowości od Wydawnictwa Skrzat, idealne do czytania dzieciom. Bohaterowie może już niektórym znani, ale to zupełnie nowe ich przygody.
Czytam ostatnio mniej. Pewnie ma to związek z tym, że nie dojeżdżam pociągiem do pracy i nie mam już pół godziny czasu w jedną i drugą stronę na czytanie. Dni są dłuższe, ale spędzamy je aktywniej, dzieci chodzą spać później, a ja po całym dniu, gdy wezmę książkę do łóżka, to zasypiam na piątej stronie. Mam też problem by w jakąkolwiek lekturę się wciągnąć i ostatnio sporo książek porzucam po kilku, kilkunastu, a nawet po kilkudziesięciu stronach. Kwiecień trzeba jednak podusmować. Późno, bo na koniec maja, ale wiecie jak to z czasem....
Na pierwsze razy naszych dzieci czekamy z niecierpliwością. Pierwsze świadome spojrzenie, pierwszy uśmiech czy pierwszy ząbek. W przypadku tego ostatniego, radość miesza się z niepokojem. Zaczyna się często trudny dla dziecka i rodzica okres, czyli ząbkowanie.
Stworzyłam ten comiesięczny cykl na blogu bym mogła zbiorczo opowiedzieć Wam o tym wszystkim, o czym nie mam czasu na co dzień pisać, a tu się okazuje, że nie nadązam nawet robić podsumowań raz na miesiąc. Czas leci zdecydowanie zbyt szybko.
Nawet jeżeli jeszcze nie czytaliście (ja jeszcze nie), to na pewno słyszeliście o książce Sekretne życie drzew Petera Wohllebena i jego kolejnych publikacjach: Duchowe życie zwierząt i Nieznane więzi natury. Dziś premierę ma kolejna książka tego leśnika z wieloletnim doświadczeniem i założyciela Akademii Leśnej. Nieco inna, bo dla dzieci!
Możecie mi nie wierzyć, ale dopiero teraz zaczynam się cieszyć fotografią mobilną, czyli odkrywam cudowne możliwości, które daje mi aparat w smartfonie. Niestety wcześniej miałam słaby sprzęt. Chociaż jak zawsze uważam, że to nie sprzęt a fotograf robi zdjęcia, jednak dopiero dobra jakość fotki pozwala się cieszyć z udanego ujęcia.
Książki, gdzie ktoś traci dziecko lub szansę na jego wychowywanie zawsze odbieram bardzo emocjonalnie, a często po prostu się rozklejam nie mogąc opanować potoku łez. Później długo rozmyślam o moich dzieciach, macierzyństwie i o samej lekturze. Czy książka Agnieszki Rusin- Nikt nie może się dowiedzieć również skłoniła mnie do takich przemyśleń?
W tym roku jakby wiosna nas ominęła i od razu przyszło lato. Ciepłe dni sprawiły, że wyjątkowo wcześnie odświeżyłam na sezon nasz balkon, bo już na przełomie kwietnia i maja. Ogólny wygląd pozostał ten sam, zmieniły się jednak detale.
Jedną z polskich autorek, których książki biorę z półki w ciemno jest Hanna Cygler. Przepadłam wiele lat temu czytając serię o Zosi Knyszewskiej, a następnie straciłam głowę (i to dwa razy) dla Głowy anioła. Sięgając po powieści tej pisarki mam pewność, że przeczytam naprawdę dobrą historię.
W marcu istny miszmasz gartunkowy. Każda książka inna, każda ciekawa, a kilka naprawdę wartych uwagi. Niestety, w tym miesiącu spotkały mnie pierwsze zawody. Oto moje lektury marca.
Z moimi ubraniami bywało różnie. W dzieciństwie nosiłam głównie ciuchy po starszym rodzeństwie. W gimnazjum byłam chłopczycą, a w liceum myślałam, że im więcej pokażę, tym lepiej będę wyglądać, zaś na studiach byłam kompletnie modowo pogubiona, bo odkryłam second handy i kupowałam co mi w oko wpadło. Następnie pierwsza ciąża, chwila przerwy, druga ciąża, ciągła zmiana ciała i rozmiarów. W ciągu ostatnich dwóch lat zaakceptowałam swoje ciało i polubiłam siebie. Pozbyłam się grzywki, którą miałam całe życie, zapuściłam włosy, a waga raczej stoi w miejscu. Wraz z akceptacją swojego wyglądu dojrzałam do świadomego myślenia o zawartości swojej szafy.
Tak, to już po raz piąty wymieniamy się książkami. Kto? Każdy, kto tylko ma ochotę, ma zalegające na półkach książki i chce im dać drugie życie. Po prostu przeczytaj i podaj dalej.
Po tym kapryśnym marcu, chyba już każdy miał dosyć zimy. Żeby przywołać niezdecydowaną wiosnę, tradycyjnie trzeba utopić Marzannę, czyli kukłę, która uosabia złą zimę i śmierć. Ale kogo topi w swojej powieści Magdalena Kubasiewicz? Topi czy morduje?
Co miesiąc zadziwia mnie, jak czas szybko płynie. Dopiero co był luty, a już się kończy marzec! Przecież ja jeszcze nie podsumowałąm tego poprzedniego. Jak zwykle w tyle i na ostatnią chwilę. Nawet w styczniowym podsumowaniu zapomniałam o dwóch ważnych kwestiach. Czas chyba pomyśleć o lepszej samoorganizacji i planowaniu. Jednak zanim pomyślę o przyszłośći, trzeba w końcu podsumować luty. Co u nas?
Która z nas, będąc dziewczynką, nie zaczytywała się w baśniach i nie marzyła by zostać Kopciuszkiem? By w pięknej sukni pójść na bal i zatańczyć z samym księciem? Od tamtego czasu nasze marzenia o księciu z bajki zderzyły się z rzeczywistością, ale znów możemy powrócić do tego świata wyobraźni. Na miarę naszych czasów. Cinder Marissy Meyer, to Kopciuszek z przyszłości.
Po wielu miesiącach Emil w końcu się rozgadał. Mamy teraz w domu dwie małe gaduły, z czego Emil mówi jeszcze po swojemu, przestawia szyk zdań lub dużo powtarza nie znając znaczenia. Polka natomiast zaskakuje pytaniami. Chwile ciszy są rzadkością...
Czytelnicza dobra passa trwa. Co chwycę, to czytam z zachwytem, a nietrafione lektury raczej mi się w tym roku nie zdarzają. Bywają ciut słabsze, jednak nadal wszystkie bym Wam poleciła. Sporo wśród tych książek dzieł blogerek. A co przeczytałam w lutym?
Zdarzyło Wam się kiedyś zapomnieć kanapki do szkoły? A zdarzyło się, że ktoś Wam taką smakowitą, przyrządzoną przez mamę kanapkę ukradł? Marcelowi ktoś zwinął śniadanie aż cztery razy! To dopiero tragedia! Kto i dlaczego kradnie kanapki małemu chłopcu?
Odkąd wróciłam do pracy na cały etat, załamanie nerwowe przechodzę średnio raz w miesiącu. Praca, często po 10 godzin dziennie, dojazdy pociągiem, nadmiar obowiązków i niska płaca. Do tego brak czasu dla rodziny. Czasami wychodzę z domu po 6 rano, a wracam o 20.30. I tak kilka dni pod rząd. W dni wolne nadrabiam sprzątanie. Wszystko robię z zegarkiem w ręku. Nic więc dziwnego, że żyję w ciągłym stresie, a czasami zdarza mi się wpaść w kompletny dół, pół dnia płaczę, roztkliwiam się nad sobą i użalam. Na co dzień jednak staram się łapać każdą wolną chwilę i szukać relaksu, gdzie tylko się da. Czasem nawet tam, gdzie pozornie go nie ma.
Odkąd wróciłam do pracy na cały etat, sporo mi umyka. Wycofałam się nieco z wirtualnego życia. Cierpię na wieczny brak czasu. Nie mam kiedy usiąść i napisać nowy post, nie mam czasu dodać zdjęcia na Instagramie czy skrobnąć zdanie na Fejsiku. Nie chcę rezygnować z blogowania, bo nadal to kocham. Mam masę pomysłów na wpisy, mnóstwo produktów, które chciałabym Wam polecić i poczucie, że zaniedbuję swoich czytelników (a kilku wiernych jeszcze zostało). Wymyśliłam więc te podsumowania miesięczne. W nich będę mogła opowiedzieć Wam co u nas, zatrzymać chwilę i podrzucić garść inspiracji. Zaczynamy!
Uwielbiam czytać książki. Pamiętam, że jako kilkuletnia dziewczynka biegałam do biblioteki, która znajduje się dwa domy dalej i prawie codziennie coś wypożyczałam. Sama. Czytać nauczyłam się mając 5 lat. Niestety nie pamiętam kto mnie nauczył, nie pamiętam też by czytano mi na dobranoc. Nikt nie podsuwał lektur, nikt nie kierował na właściwą czytelniczą drogę. Odkrywałam je sama, zatracałam się w wymyślonych życiach i pokochałam całym sercem. Inaczej chcę postąpić z moimi dziećmi. Chciałabym by lektury nie zamykały ich, a otwierały na świat i rodzinę. By tomiszcza nie dzieliły grubym murem, a łączyły nas we wspólnej pasji, zabawie i może kiedyś dyskusji. Chciałabym przekazać im serce do książek.
Jeżeli cały czytelniczy rok będzie taki jak styczeń, to zapowiada się naprawdę udane 12 książkowych miesięcy. Nie miałam w styczniu złej lektury, a nawet jeżeli któraś książka nie była najwyższych lotów, to właśnie takiej w danym momencie potrzebowałam.
Wiem, wiem. Tak jak nie ma idealnego momentu na dziecko, tak samo nie ma idealnej różnicy wieku pomiędzy rodzeństwem. Śmiem jednak twierdzić, że 3,5 roku, czyli taka różnica jaka dzieli Polkę i Emila, bliska jest ideału.
Czy w szkole jest miejsce na psoty i wyobraźnię? Co kiedy nie chcemy robić wszystkiego według jedynego właściwego klucza, mamy ochotę na odrobinę kreatywności? Czy to zawsze musi się skończyć kłopotami?
Z Nowym Rokiem mój blog obchodzi urodziny i w tym stuknęło mu już cztery lata, chociaż w ciągu ostatnich dwóch miałam już kilka razy ochotę go zamknąć, z powodu braku czasu lub ochoty na pisanie, kiedy wymęczona po dniu pracy/z dziećmi padałam na pysk i blog był ostatnią rzeczą, o której bym pomyślała. A myślałam! Że znowu zostaję w tyle, bo inni piszą regularnie, wzbijają się na szczyty popularności (a jak nie na szczyty, to chociaż szczebel wyżej), a ja już dawno prowadzę blog w trybie slow. Nie myślcie sobie, że prowadzenie bloga to tylko klikanie w klawiaturę i dostawanie fantów za darmo. To czasem ciężka, czasem lekka, rzadko płatna (a jeszcze rzadziej dobrze) praca, za którą najczęściej dostajesz kilo staysfakcji plus nowe znajmości, z koleżankami po fachu lub czytelniczkami. Jednak przed kliknięciem przycisku Usuńblog powstrzymywała mnie myśl: Głupia, przecież to uwielbiasz. To twoje miejsce, kawałek historii twojego życia i nie dasz rady wytrwać bez pisania choćby miesiąca. Faktycznie, wracałam po tygodniu, czasem dwóch, ale piszę nadal. Po prostu jak raz się w to wejdzie, to trudno z tego wyjść.
Często, gdy jakaś książka odniesie sukces, autor decyduje się na kontynuację losów bohaterów. Innym razem z góry zakłada kolejny tom, więc pierwszy kończy jakimś nagłym zwrotem akcji, by czytelnik nie mógł doczekać się następnej części i pozostawia się książkowego mola w niepewności na kolejne miesiące. I w jednym, i w drugim przypadku, zachwyceni książką, spieszymy do księgarni po kolejny tom. Ale czy kontynuacje są równie dobre jak te pierwsze części?
Co kupić na Dzień Babci i Dziadka? Laurka, kwiaty i czekoladki? Fotoksiążka, kubek czy etui na okulary? Możesz też zupełnie zaskoczyć dziadków i podarować im... grę planszową! I to taką, która łączy pokolenia.
To był bardzo zaczytany rok. Przeczytałam aż o 36 książek więcej niż w poprzednim. Sporo świetnych lektur za mną, kilka wybitnie dobrych, ale też niestety kilka naprawdę słabych. Odkryłam nieznanych mi autorów, zaczytywałam się w tych już ulubionych. Wygrałam dwa konkursy literackie i nawiązałam współpracę z kilkoma wydawnictwami. Czytelniczo ubiegły rok był bardzo udany :)
Paradoksem jest, że od narodzin Polki raczej unikałam koloru różowego, starałam się nie kupować ubranek czy zabawek w tym kolorze, a moja córka kocha róż! Dziewczynka w różowym płaszczyku? To właśnie Polka ;)
W grudniu byłam tak zabiegana, że nie miałam nawet kiedy usiąść i zrobić comiesięcznego podsumowania książkowego- z listopada. Skończył się kolejny miesiąc, a nawet rok. Na roczne podsumowanie nadejdzie jeszcze pora, a teraz zobaczcie co przeczytałam w dwóch ostatnich miesiącach 2017 roku.
