Z moimi ubraniami bywało różnie. W dzieciństwie nosiłam głównie ciuchy po starszym rodzeństwie. W gimnazjum byłam chłopczycą, a w liceum myślałam, że im więcej pokażę, tym lepiej będę wyglądać, zaś na studiach byłam kompletnie modowo pogubiona, bo odkryłam second handy i kupowałam co mi w oko wpadło. Następnie pierwsza ciąża, chwila przerwy, druga ciąża, ciągła zmiana ciała i rozmiarów. W ciągu ostatnich dwóch lat zaakceptowałam swoje ciało i polubiłam siebie. Pozbyłam się grzywki, którą miałam całe życie, zapuściłam włosy, a waga raczej stoi w miejscu. Wraz z akceptacją swojego wyglądu dojrzałam do świadomego myślenia o zawartości swojej szafy.
