Rok 2016 był kryzysowy, rok 2017 cudowny, a 2018? Nie było ani lepiej, ani gorzej. Odkryłam radość dnia codziennego, chociaż zdarzały się też zwyczajne smutki. Bilans zysków i strat, czyli podsumowanie roku czas zacząć.
Tylko jeden wieczór, na który tak bardzo czekamy przez cały rok. Magiczny, grudniowy, pełen szczęścia i dobra. Czy dla wszystkich? Krystyna Mirek, w swojej najnowszej powieści, pokazuje nam, że ten jeden wieczór może zmienić wszystko.
Ostatnie dwa miesiące w roku to niby leniwe popołudnia, wczesne wieczory i siedzenie w domu. Niby, bo jak sami zaraz zobaczycie, działo się naprawdę sporo. To były z jednej strony ciemne miesiące, które kojarzą mi się wyłącznie z mrokiem, a z drugiej takie chwile, które rozjaśniają te szarobure dni, które chce się łapać i zatrzymywać w pamięci. Niezwykły czas...
Odkąd pamiętam interesowałam się historią. Od dziecka uwielbiałam chodzić po muzeach i wcale mnie to nie nudziło. Muzeum archologiczne- to dopiero była gratka! Kultury starożytne zawsze były dla mnie najciekawsze i żałowałam, że tak mało na lekcjach historii poświęca się czasu starożytnych Chinom czy kulturze Inków, a tak wiele tym europejskim. Wszytkie jednak łączy jedno- wiara w nieśmiertelność duszy, a co za tym idzie chęć uchowania ciała po śmierci przed rozkładem. Mumie!
Nie zrobiłam w tym roku własnoręcznie kalendarza adwentowego dla moich dzieci. Dostali zwykły, z czekoladkami, więc mam nadzieję, że mi wybaczą, a czas oczekiwania będzie i tak słodki. Właśnie- czas odliczania i czekania na Święta Bożego Narodzenia. Magiczny okres: przemyśleń, zmian, cudów, dobra i dawania drugich szans...
To było coś, o czym myślałam od ponad roku. Remont salonokuchni, a najważniejszym projektem roku była sama kuchnia, a właściwie aneks w dużym pokoju. Poprzednia była mała, niefunkcjonalna, ciemna, niepraktyczna i już po prostu patrzeć na nią nie mogłam. Robiliśmy ją na szybko 5 lat temu, była kompletnie nieprzemyślana, daletgo tę nową projektowałam od ponad pół roku, a i tak kilka wpadek było.
Świat naszych dzieci będzie taki, jaki sobie opowiedzą. Będzie dobry, jeśli używają dobrych słów, i zły, jeśli użyją złych. Słowa są jak jagody. jedne smaczne i pożywne, a inne trujące. Od trujących boli brzuch i głowa, życie staje się gorzkie i krótkie.
Do trzech razy sztuka... Pierwsza książka Corinne Michaels wydana przez Szósty Zmysł, Consolation, mi sie podobała. Druga, czyli Conviction, niestety zawiodła. Jednak najnowsza, Powiedz, że zostaniesz, znów sprawiła, że spędziłam cudowny wieczór z pełną emocji lekturą.
Czego pragnie kobieta? Zdrowia dla rodziny, codziennej chwili spokoju, by dom sam się sprzątał i by faceci w końcu zrozumieli o co nam chodzi. O ile o to pierwsze możemy zadbać same, to ostatnie zdaje się być nierealne. Na resztę musimy sobie zapracować. Czasem jednak pragniemy zwyczajnie, po kobiecemu, jakiejś ładnej, niekoniecznie przydatnej i funkcjonalnej rzeczy. Tak, jesteśmy czasem próżne. Dlatego co roku robię dla siebie świąteczną wish listę rzeczy, które chciałabym sobie kupić w następnym roku. Coś, co mógłby mi przynieść Święty Mikołaj, ale zazwyczaj kupuję sama.
Jesień sprzyja czytaniu! Wcześnie robi się ciemno, a ja jestem na tyle sprytna, że wmawiam dzieciom o godz. 18, że już jest przecież noc (na zegraku się jeszcze nie znają) i najpóźniej o 19.00 młodsze jest w łóżku, a czasem i obydwoje. A przede mną... cały wieczór na czytanie. Dlatego w październiku udało mi się przeczytać aż siedem książek:
Kiedy byłam małą dziewczynką, mniej więcej w wieku, w którym obecnie jest moja córka, czyli miałam około 6 lat lub więcej, marzyłam o takiej lalce. Chciałam być małą mamusią, chciałam mieć lalkę bobasa, którą będę mogła tulić, nosić, wozić we wózku.
Wiele z nas, kobiet, na noworocznych listach postanowień umieściły pozycję: Będę się badać regularnie/ Zadbam o zdrowie. Miesiące mijają, a my albo nie mamy czasu, albo terminy nam nie pasują lub zapomniałyśmy już o podjętych w styczniu zobowiązaniach. Może część z Was, jak ja, odhaczyła już kolejne poradnie: ginekologiczna, stomatologiczna, dermatologiczna, ale wepchnęła wyniki do szuflady i uznała sprawę za załatwioną. Dobrze, że chociaż tyle dla siebie zrobiłyście, jednak nic nie zastąpi regularnej profilaktyki.
Muszę przyznać, że w tym roku mam wyraźny spadek czytelniczej formy. Nie pochłaniam już kilkunastu książek miesięcznie, a udaje mi się przeczytać jednie kilka pozycji. Nie potrafię wysiedzieć nad ciężkimi lekturami, wybieram te lekkie, obczyajowe lub rmonatyczne historie. Stanowią one większość moich tegorocznych lektur.
I przyszła jesień. Nie przepadam za tą porą roku. Szybko robi się ciemno, dni krótkie i jakieś takie monotonne. Chociaż pogoda nas rozpieszcza, to weekendy zazwyczaj są pochmurne, a wieczorami nie mam już siły nigdzie wychodzić. Jesień dla mnie jest więc dość... nudna.
Niektórym trudno się do tego przyznać, ale nie mi. Tak, jestem fanką romansów. Lubię dać się ponieść emocjom, przeczytać zaplątane historie, w których miłość przeplata się z cierpieniem. Zawsze z happy endem. Bohaterowie wciągają mnie w swoje problemy, odrywając od moich, od rzeczywistości. Romanse są dla mnie dobrym lekiem na czytelniczą niemoc- szybko wzbudzają zainteresowanie, szybko się czytają i... szybko się kończą, bo często czytam taką książkę w kilka godzin. Dlatego romanse są dobrą propozycją na długie jesienne wieczory.
To nie był jeden z tych pięknych, słonecznych i ciepłych dni, którymi rozpieszcza nas ta jesień. Niedziela była ponura, a mżawka sprawiła, że wilgoć przenikała do kości. Ciepłe kraje są w taki dzień marzeniem. Wybraliśmy się więc w bardzo egzotyczne miejsce. Pociągiem- do poznańskiej palmiarni.
Dzień bez czekolady dniem straconym. Kocham czekoladę i nie potrafię bez niej żyć. To jedno z moich największych uzależnień, dlatego od lat szukałam idealnego przepisu na brownie. Jedne były za suche, inne zbyt mokre. Wreszcie udało się- wyszło mi dzisiaj ciasto idealne: chrupiące z wierzchu, lekko wilgotne w środku. Barrrrrrdzo czekoladowe. Oto przepis:
Ktoś niedawno zapytał mnie, czy jestem szczęśliwa. Nie odpowiedziałam bez wahania, że tak. Nie, szczęście to nie jest stan permanentny. Szczęście to gość, czasem częsty, czasem rzadki, przylatujący na chwilę, znikający w ułamku sekundy. To moment, kiedy wszystko jest na swoim miejscu.
Przyznać trzeba jedno- w każdej grupie, nawet z pozoru bardzo kulturalnej i oczytanej są kliki i układy, każdy wymienia się ploteczkami, ktoś kogoś lubi, a innego nie. Taka nasza ludzka natura. Autorów książek poznajemy zazwyczaj z ich książek, czasem kojarzymy twarze pojedynczo spoglądające na nas z okładek. Małgorzata J. Kursa postanowiła troszeczkę uchylić rąbka tajemnicy i pokazać nam całą ich grupę, nasz polski świat autorów literatury popularnej, czyli co się dzieje, kiedy ktoś chce się dopchać na szczyt listy bestsellerów.
Humoru nam nie brakuje, jednak najczęściej towarzyszy nam ten koloru czarnego. Dzieciaki rozśmieszają nas tekstami, ale to częściej my z M sobie dogryzamy. Dziś więc kolejna część naszych rodzinnych rozmówek, tym razem głównie damsko-męskich.
Zdarzyło Wam się kupić książkę, bo okładka była interesująca, a sama treść już dużo mniej? Może przyciągnał Was opis, a później okazało się, że fabuła jest zupełnie o czymś innym? Często zapominamy, żeby nie oceniać książki po okładce. Najczęściej spotyka nas zawód, ale w przypadku Skandalu- L.J. Shen czekało mnie miłe zaskoczenie.
Będąc w drugiej ciąży, pewnie każda mama ma pewne obawy, czy dzieci się dogadają. Pewnie też większość oczyma wyobraźni widzi ich wspólne zabawy, słodkie fotografie, na których maluchy przytulają się z miłością, trzymające się za ręce papużki-nierozłączki. Czasem, nawet jakbyśmy się bardzo starały, dzieci nie będą ciągle pokojowo do siebie nastawione.
Nietypowa? Z pewnością. Matka? Nie da się ukryć. Polka? W 100% To mogłoby być o mnie, ale to opis Anny Szczepanek, czyli Nietypowej Matki Polki właśnie.
Sierpień. Zawsze w tym miesiącu robi mi się smutno. Dni coraz krótsze, a ja mam świadomość, że coś się kończy. Schyłek lata, które kurczowo próbuję zatrzymać na dłużej, a ono się wymyka. Minął w oka mgnieniu ten nasz sierpień, było cudownie i ciepło, a dziś już pozostają nam tylko wspomnienia i grzanie się pod grubym kocykiem.
Na poprzedni miesiąc przypadł mój czytelniczy kryzys. Już dawno nie czytałam tak mało! Bo w sierpniu udało mi się dokończyć tylko... trzy książki! Zapraszam Was na niezwykle krótkie podsumowanie mojeg zaczytanego sierpnia.
Podobno Val McDermid jest na świecie królową kryminałów. Niestety ja nigdy wcześniej o niej nie słyszałam. Do czasu, aż w Polsce (przez Wydawnictwo Papierowy Księżyc) wydano kryminał, który zdobył nagrodę literacką "Los Angeles Times". Od lat znajduje się na listach najważniejszych kryminałów w historii literatury. Miejsce egzekucji zasłużyło na te wszystkie wyróżnienia.
Nie minął jeszcze miesiąc od naszych wakacji, ledwo rok szkolny się zaczął, a ja już tęsknię. Na przełomie sierpnia i września zawsze popadam w taką swoistą nostalgię. Jeszcze ciepło, jeszcze lato trwa, ale mi już tęskno, bo wieczory chłodne, poranki mgliste, powraca codzienna, przedszkolna rutyna i czuję, że coś umyka. Te beztroskie chwile przelatują przez palce, a wspomnienia zaczynają blaknąć jak soczysta zieleń liści, która przechodzi w wyschniętą żółć. Nadchodzi jesień, stan przejściowy, stan pomiędzy, którego zwyczajnie nie lubię.
Wszyscy już po wakacjach? Lato niestety dobiega końca. Jak je spędziliście? Na wyjazdach czy w domu? Z przyjaciółmi, z rodziną, z książką, a może, jak bohaterka książki Danuty Korolewicz, z ciotką spirytystką?
Czternaście lat temu miałam lat 14. Pod koniec wakacji poznałam Mateusza. Pierwsze rozmowy, spotkania, spacery, pierwsza miłość. Dziś mam lat 28. Dwoje dzieci, kredyty, dom. Wspólne lata. Czternaście. Pół życia z Mateuszem.
Kolejny miesiąc mija, kolejne zestawienie moich lektur. Już siódme w tym roku. Czas szybko ucieka, ale książki mi się dłużą. Trudno wciągnąć się w lekturę, gdy nie ma się czasu na czytanie. Utrzymuję więc ostatnio tempo czytania, średnio sześć książek miesięcznie. Tyle też przeczytałam w lipcu.
Lato powoli się kończy. Trzeba przyznać, że w tym roku wyjątkowo rozpieszcza nas słońcem i wysokimi temperaturami, jakby w zadośćuczynieniu za zeszłoroczne deszcze i zimno. Ja dopiero poczułam wakacyjny luz- właśnie mam urlop. W niedzielę wróciliśmy z Dźwirzyna, a w czwartek wieczorem, już sami, bez dzieci, ruszamy do Krakowa. Pakowanie i rozpakowywanie w kółko, opanowane do perfekcji.
Dom na górskiej polanie, schowany przed światem, otoczony polem wrzosów. Z niego cudowny widok na górskie pasma i dogodny dojazd do miasta. Któż nie chciałby w takim zamieszkać?
Wakacje czy urlop to taki niezwykły czas, kiedy czujemy się wolni i szczęśliwi. Wyjeżdżamy bliżej lub dalej, a każdą chwilę chcemy zachować na zawsze. Pstrykamy mnóstwo fotek, a później... zalegają przez lata na dysku, zapomniane i zakurzone. Odłożone, nakiedyś to ogarnę. Fajnie jest jednak wydrukować swoje wspomnienia.
Zbieram się i zbieram, żeby coś napisać. Nikt mnie nie goni, ale ja już sama sobie wymyślam wymówki. Bo upał i za gorąco. Bo w pracy siedzę osiem godzin przy komputerze, więc w domu już nie powinnam. Bo lato i trzeba korzystać. Tak sobie tłumaczę mój pisarski kryzys. Przeszło mi nawet przez głowę, żeby zawiesić działalność bloga, ale była to jedna głupia myśl. Przecież to pisanie tak uzależnia! Usprawiedliwiam się więc przed samą sobą i Wami, bo mam wyrzuty sumienia, że tak mnie mało. A wiecie: o swoje miejsce w wirtualnym świecie trzeba walczyć, rozpychać się nogami i rękami, selfikami, filmikami i fotami. Ja chyba jednak nie umiem, więc boguję w swoim własnym rytmie, przestając już liczyć lajki, a robiąc to dla przyjemności. A dziś uchwyciłam wenę i wielka kumulacja: podsumowanie czerwca i lipca.
Wakacje. Od bloga, od książek, od internetu. Takie sobie ostatnio urządziłam. Czasem trzeba odpocząć, zwolnić, po prostu żyć chwilą. Bez planowania, tak zwyczajnie potrwonić czas. Ale podsumowanie czerwca musi być, też troszkę leniwe, zbyt wielu książek w poprzednim miesiącu nie przeczytałam, ale wszystkie były przyjemne.
Chłopiec z lalką, a dziewczynka z pudłem resoraków to niecodzienny, a przez wielu nawet niepożądany widok. Bo kto to widział, żeby dziewczyna autkami się bawiła, a chłopak woził dzidziusia. Starsze panie by się pewnie oburzyły i w dziewczęce dłonie włożyły wystrojoną lalę, ale my pozwalamy bawić się dzieciom czym chcą!
To jak odbieramy daną książkę zależy w dużej mierze od tego na jakim etapie życia się znajdujemy. Najnowsza premiera Wydawnictwa Szósty Zmysł, to książka dla każdej kobiety. Wcale nie boję się tego napisać, ponieważ każda z nas znajdzie w tej powieści coś dla siebie, każdą poruszy co innego, co innego zachwyci. To romans z seksownym facetem, rodzinny dramat i choroba dziecka. Czy można lekko napisać o różnych problemach i wyjdzie z tego coś dobrego?
Łatwiej jest schować się za napisanymi słowami, niż otworzyć przed kamerą. Zastanawiam się czy ktoś jeszcze czyta, to co napiszę. Może ludzie przewijają tylko zdjęcia, zupełnie ignorując tekst, czytają jedynie nagłówki lub odchodzą od blogów, bo wolą oglądać filmiki na Instagramie lub Youtube...
Jestem tym typem rodzica, który nie przepada za zabawą zabawkami z dziećmi. Nudzą mnie lalki, nie interesują samochodziki. Po prostu już z tego wyrosłam. Chociaż jest jedna zabawka, na którą nigdy nie będę za stara. Klocki! Więc kiedy otworzyłam paczkę z Magformers, największą radochę miałam chyba ja.
Kiedy powiesz komuś, że jedziesz do Łodzi, zapyta zapewne A po co? I doda, że tam nic ciekawego nie ma. Łódź była dla mnie tajemnicą. Kojarzona z najdłuższą ulicą w Polsce, włókiennictwem, biedą, ruinami fabryk i muralami. Nawet Bogusław Linda stwierdził, że to miasto meneli. Jaką ja Łódź zobaczyłam?
Marzyliście kiedyś o tym, by odciąć się od świata, zamieszkać w bezpiecznej, szklanej kuli, gdzie życzeniem zaspokoice swoje potrzeby, nikt Was nie dosięgnie, a wszelkie zło będziecie oglądac tylko zza szkła? Kto by nie chciał tak cudownego azylu, schować się tam czasami, wyciszyć. A zostać na zawsze?
Nie tylko w pisaniu mam spore opóźnienia (jest 1 lipca, a ja podsumowuję mój czytelniczy maj!), ale też czytam coraz mniej. Miewam różne kryzysy, ale jak już nie chce mi się czytać, to naprawdę musi być ze mną źle. I tak w maju przeczytałam zaledwie pięć książek...
Uciekają mi gdzieś miesiące, tygodnie przeciekają przez palce, dni się jakby zawieruszają, a godziny gubią w codziennym pędzie. I tak już kończymy czerwiec, a ja jak zawsze spóźniona dopiero podsumowuję nasz maj.
Mój projekt i marzenie na rok 2018 to remont salonokuchni. Tak nazywam to pomieszczenie, chociaż spełnia tak naprawdę kilka funkcji. Jest pokojem dziennym, przedpokojem, kuchnią, jadalnią i głównym ciągiem komunikacyjnym w naszym domu. Generalnie w sypialni tylko śpimy, w dziecięcym raczej też dzieciaki przebywają w nocy, a nasze życie rodzinne toczy się na tych 20m2. W poszukiwaniu inspiracji i by nie popełnić błędów sprzed kilku lat sięgnęłam po książkę Mieszkaj pięknie -Jagody Kutkowskiej, czyli autorki bloga Lovingit.
Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej w Rosji rozpoczęte. Oglądamy i liczymy na naszych, a najbardziej na najlepszego polskiego napastnika, czyli Roberta Lewandowskiego. W wolnej chwili pomiędzy meczami warto poczytać, a najlepsza lektura na mundial, to oczywiście coś o piłce nożnej. Ja szczerze polecam Wam zaktualizowaną biografię Lewego- Nienasycony, która ukazała się chwilę przed mistrzostwami, nakładem Wydawnictwa Agora.
Przez ostatnich kilka lat stałam się dość wymagającym czytelnikiem. Czytam głównie dla rozrywki, ale lubię się zachwić pięknym, literackim językiem, pomyśleć nad kryminalną zagadką czy rozpaść się na kawałki podczas czytania sceny pełnej emocji. No dobra, może to nie ja stałam się wymagająca, ale lubię jak powieść czegoś ode mnie wymaga: skupienia, wzruszenia, pomyślenia. Czasem jednak, kiedy codzienność naprawdę mnie przytałacza, potrzebuję książki bardzo lekkiej, która nie porusza wielkich problemów, która nieobciąża mnie emocjonalnie, nie każe się skupić i wysilać. Książki, która po prostu będzie prostą rozrywką i dobrą zabawą. Takie jest Życzenie z głębi serca- Jude Deveraux od Wydawnictwa Lucky.
Podobno z dziećmi na wakacjach nie da się wypocząć. Że niby nie jedzie się na wakacje, tylko zmienia się otoczenie (przeczytaj u Save The Magic Moments). W końcu od rodzicielstwa urlopu nie ma. Z drugiej strony, czy można tak własne dzieci podrzucić komuś i samemu gdzieś wyjechać? Wakacje z dziećmi czy bez nich?
Trwa właśnie Ogólnopolski Tydzień Czytania Dzieciom (2-10 czerwca 2018). Z tej okazji chciałam zaprezentować Wam trzy świetne nowości od Wydawnictwa Skrzat, idealne do czytania dzieciom. Bohaterowie może już niektórym znani, ale to zupełnie nowe ich przygody.
Czytam ostatnio mniej. Pewnie ma to związek z tym, że nie dojeżdżam pociągiem do pracy i nie mam już pół godziny czasu w jedną i drugą stronę na czytanie. Dni są dłuższe, ale spędzamy je aktywniej, dzieci chodzą spać później, a ja po całym dniu, gdy wezmę książkę do łóżka, to zasypiam na piątej stronie. Mam też problem by w jakąkolwiek lekturę się wciągnąć i ostatnio sporo książek porzucam po kilku, kilkunastu, a nawet po kilkudziesięciu stronach. Kwiecień trzeba jednak podusmować. Późno, bo na koniec maja, ale wiecie jak to z czasem....
